कविता

मानवता

दिलकुमार घमाल

९ चैत २०८१, शनिबार

जब जात र धर्मका विभेद हटेर
विश्व एउटा साझा फूलबारी बन्नेछ
तब हरेकले शान्तिको सास फर्नेछन्
सबैको आँखामा चम्किलो आशा भरिनेछ
मानवताको शक्तिले
हरेकको मन र मुटु जोडिनेछ ।

धर्मका नाममा लड्न नपर्ने
जातका नाममा भेदभाव नगर्नुपर्ने
हामी सबै एकै मूलका
हामी सबै एकै धर्तीका
हामी सबै एकै आकाशका
सपना र आशाका साथी हौं
भन्ने सबैले बुझ्नु जरुरी छ ।

मानव सेवा हो सबैभन्दा ठूलो धर्म
दीनदुःखी, गरिब र पीडितलाई साथ दिनु नै
विश्वकै उत्कृष्ट धर्म हो
विभाजनका भेदीहरूसँग लड्दै
समाजको साँचो चेहरा बगाउँछ
हामीसँग एउटा मात्र उद्देश्य हुनुपर्छ–
मानवताको सेवा, मानव जातिको रक्षा ।

जुन समयमा हामीले हाम्रो अस्तित्वलाई
समाजको अपार मानवता र दया मानेर
जीवनको यात्रा तय गर्छौं
त्यस दिन हामी एकअर्कामा समेटिएका
सपना र आशा हुँदै
पुग्छौं एउटै गन्तव्यमा ।

धर्म त साँचो सेवा हो
साँचो सेवामा न कुनै भेद हुन्छ
न कुनै वर्ग र जातको अन्तर
सबैले यही बुझ्नु जरुरी छ
विश्वलाई मानवताको डोरीले कसेर
सबैले एउटै स्वरमा एकताको गीत गाउनुपर्छ ।

प्रकाशित : ९ चैत २०८१, शनिबार 09:34